Contingut d'usuari Aquest contingut ha estat redactat per un usuari d'El Periódico i revisat, abans de publicar-se, per la redacció d'El Periódico.

Carta en agradecimiento al ya fallecido cantante Patxi Andión

zentauroepp51428423 andion   patxi cantante espa ol191218201608

zentauroepp51428423 andion patxi cantante espa ol191218201608

Querido y admirado Patxi,

Entretots

Publica una carta del lector

Escriu un post per publicar a l'edició impresa i a la web

Leí la noticia de que el de arriba te había llamado. Y ahora me siento mal porque desde hacia tiempo quería hacerte una carta pública de agradecimiento por tantas horas de gozo y contento que me producía el oírte cantar en el coche o en casa cuando estaba cocinando.

Ahora me siento triste y mal porque, siempre, lo de la carta lo he dejado para mañana. Y en esta noche de soledad compartida he querido hacerte esta carta recordando tus canciones, aquellas que casi me sé de memoria de tanto oírlas. No me es posible aquí citar todas ellas. La canción que ha marcado mi vida es 'El maestro'. ¿Sabes? Suelo cantarla en el gimnasio, en la ducha... y a veces incluso me han ovacionado. Para mi es la mejor de todas, aunque me resulta dificil escoger solo una. Relata una parte triste de nuestra época y cómo los derrotados sufrieron las consecuencias de una batalla perdida. Se merecerían ahora un referéndum para elegir entre monarquía y república. Creo que tu, Patxi, estarías de acuerdo también con ello.

Hasta siempre, comandante Patxi. Y quiero también aprovechar esta carta para agradecer a esos admirados y sensacionales cantantes que tenemos. Y pido perdón, pues no los puedo citar a todos. Gracias, Joan Manuel por 'un dia fantàstic'; gracias, Ana Belén que le pides a dios todos los días; gracias, Victor Manuel por ser una madre coraje; gracias Paco Ibañez, porque nunca llegaste a Córdoba; gracias, Miguel Ríos porque te volviste a Granada.

Gracias, también, Alejandro Sanz por tener el corazon partio; gracias, Sabina por ser un pirata con la pata de palo y un parche en el ojo; gracias, Estopa por partir la lana; gracias, Manolo García, por hacer pájaros de barro; gracias, Rafael, por ser un escándalo. Y gracias, Triana, por abrir una puerta al amor donde bailan los  luceros y la luna con el sol.

Me quito un peso de encima, y le pido sinceramente perdón a Patxi por haber dejado el agradecimiento que le debía para mañana.

Participacions delslectors

Mésdebats