Contingut d'usuari Aquest contingut ha estat redactat per un usuari d'El Periódico i revisat, abans de publicar-se, per la redacció d'El Periódico.

"El precio de vivir"

"El precio de vivir"

EFE/ Xoán Rey

Imaginemos que somos usted o yo, mejor no, no sería apropiado. Visualicemos a Valeria, una chica de 23 años, que aún vive con su familia.

Entretots

Publica una carta del lector

Escriu un post per publicar a l'edició impresa i a la web

Lleva 4 años trabajando en un centro de manicuras, de estos sitios que hay casi en cada esquina de Barcelona, que en estos últimos años ha habido una explosión de estos negocios, parece que den un premio por abrir un local.

Valeria- o quien queramos que sea- es mileurista, gana 1.200 netos al mes, obviamente en 12 pagas.

Ella sueña con independizarse, y tener su propio piso, pero está claro que es una quimera, una divagación de su mente.

Cada día se mete en Idealista a ver si puede conseguir alguna habitación por menos de 400€ y le es imposible encontrar nada. Las habitaciones son mínimo 500€, y unas condiciones bastante lamentables.

Frustración, decepción, desilusión, desesperanza, es como se siente Valeria cada día al entrar en Idealista y ver que no puede acceder a una vivienda.

Y pensarán: Valeria tiene suerte, vive con su familia. Su madre está de baja por una enfermedad mental, su hermano es una persona dependiente, tiene diversas patologías que hacen que necesit a alguien que le ayude con tareas básicas, como asearse.

Ella ayuda con 650 al mes a su núcleo familiar, lo que da un margen de 550 para ella. Si una habitación vale 500€, ¿que margen le da para pagar facturas, comida, etc…?

Como sociedad tenemos que hacer una reflexión colectiva y cuestionarnos qué está pasando, y empezar a dudar del sistema, y movilizarnos.

Participacions delslectors

Mésdebats